قیرمعدنی یا گیلسونایت هیدروکربن خالصی است با دمای ذوب بین ۱۶۰ تا ۲۲۰ درجه سانتیگراد که در معادن قیرطبیعی یافت میشود و در واقع نفت خام سخت شده است. به دلیل داشتن پایه مشترک نفتی، به آسانی با قیر حاصل از نفت خام (قیر پالایشی) قابل مقایسه است. در ترکیب، مولکول های گیلسونایت و قیر بسیار به یکدیگر نزدیک شده و با قرار گرفتن در بین یکدیگر، ترکیبی میسازند که از یک سو سختی و دوام گیلسونایت را داراست و با این وجود انعطاف قیر را نیز حفظ می کند.  گیلسونایت در معادن زیرزمینی به صورت ماده ای سیاه و سخت با سطحی براق یافت میگردد. با توجه به شکنندگی این ماده، کاربرد آن اغلب بصورت پودر است که رنگ قهوه ای تیره تا سیاه دارد. عمده ماده متشکله از قیر بوده که به همین دلیلی گیلسونایت، قیرطبیعی و یا نزد صاحب نظران و کارشناسان این رشته MD  نامیده میشود.  از زمان کشف در دهه ۱۸۶۰ عمدتا با کاربرددر پوشش جلا، عایق های الکتریکی و عایق های رطوبت استفاده گردیده است. امروزه این ماده در بیش از ۱۶۰ کاربرد استفاده میشود. نخستین کاربرد امروزی این ماده در ارتقاء کیفیت قیر رنگ سیاه، جوهر و پودر چاپگرها، گل و سیمان حفاری  چاه های نفت، بهینه سازی آسفالت، افزودنی ماسه ریخته گری، آسفالت سازی و گسترده ای از محصولات شیمیایی است. وجود بالای ترکیبات نیتروژن دار در گیلسونایت قابلیت چسبندگی بالایی به آن میبخشد و در عین حال مقاوت در برابر اکسیداسیون را افزایش میدهد. کمبود ترکیبات سولفور در ماده نیز، بویناکی محصولات حاصله را کاهش می دهد. بررسی ها نشان میدهد افزودن ۵ تا ۱۵ درصد MD  به قیر موجب افزایش قابل توجه سختی و مقاومت در برابر تغییر شکل بدون تاثیر قابل ملاحظه ای برگرانروی و کشسانی می گردد.