ميزان حساسيت خو اص قير به عنوان مصالح روسازي نسبت به دما و مدت زمان بارگذاري، تعيين كننده كيفيت هاي مختلفي از قير جهت استفاده در مخلوط هاي آسفالتي مي باشد. اين حساسيت علاوه بر ايجاد قابليت اختلاط يا بازيابي قير با حرارت دهي ساده ، قابليت كشيدگي و وارفتگي را نيز در بارگذاريهاي طولاني مدت افزايش مي دهد. عبارت مذكور حذف ترك انقباض حرارتي - بجز در شرايطي خاص - و قابليت جابه جايي قيرها به همراه لايه زيرين و همچنين خواص آنها را بيان مي نمايد . اما يك احتمال خطر نيز وجود دارد و آن عبارت است از : شيارشدگي ناشي از " خودترميمي " یعنی تغييرشكل دائمي در جاهايي كه مخلوط هاي آسفالتي در معرض حرارتهاي بالا و بارگذاريهاي طولاني مدت قرار گيرد.
بنابراين مخلوط هاي آسفالتي بايد براي مقاومت بالا در برابر تغييرشكل دائمي طراحي گردند ، بدون اين كه تأثيري بر ساير خواص مورد نياز جهت مقاومت خستگي و دوام و مقاومت دربرابر پيرشدگي و اثرات ناشي از عريان شدگي داشته باشد.
رويه هاي آسفالتي به دليل ترافيك امروزي در راههاي با ظرفيت بالا تحت بارهاي شديد قرار دارند كه منجر به ايجاد شيارشدگي مي گردد. فشار لاستيك ناشي از چرخهاي منفرد بزرگ در روسازي به دليل كاربرد خاص آنها به جاي چرخهاي دوبل و حركت بسيار آرام وسائط نقليه سنگين در تراكم ترافيكي راههاي شرياني با ظرفيت بالا افزايش يافته است. اين پيشرفتهاي اخير موجب رشد اثرات مخرب ترافيك كنوني شده است.
در عين حال، پيشرفت قابل ملاحظه اي نيز در تشخيص عوامل تعيين كننده مقاومت در برابر تغييرشكل دائمي صورت گرفته است . تحقيقات انجام شده، روشهاي جديدي را جهت مشخص كردن اين مقاومت و پيش بيني عمق شيارها نتيجه داده است . توسعة اين تحقيقات روشهاي طرح اختلاط كاربردي را حاصل نموده، كه در آن مقاومت بالا در برابر تغييرشكل دائمي اغلب در اولويت قرار دارد . چسبنده هاي قيري جديدي ايجاد شده كه حساسيت كمتري در برابر دما در زمان سرويس دهي از خود نشان داده اند.
در واقع ، روشهاي تعيين مقاومت در برابر شيارشدگي، باعث ارائه روشهاي محاسبة عمق شيار و روشهاي كاربردي طرح اختلاط، مخصوصاً به منظور رسيدن به مقاومت بالا در برا بر شيارشدگي شده است و تركيبات مخلوط هاي مورد استفاده در مناطق خاص جهت مقاومت در برابر شيارشدگي را مورد بررسي قرار مي دهد.
